بودن یا نبودن در روز جمعه؛ مسئله این است

آیا این چهار نفر متفاوت هستند؟ آیا فرق می کند چه تفاوتی داشته باشد؟ طرفداران تحریم انتخابات می گویند ما نباید رأی بدهیم تا دولت نارضایتی ما را مورد توجه قرار دهد و از مردم به عنوان تبلیغات برای دلجویی از سیستم استفاده نكند. حال اگر ما اصلاح طلبان از رای دادن دریغ نکنیم و تعداد آرا نسبت به دوره قبل به میزان قابل توجهی کاهش یابد ، پس چه اتفاقی در زندگی ما خواهد افتاد؟ آیا همه چیز خوب خواهد بود؟

من می خواهم روابط ایران با همسایگان و قدرت های جهانی خود را بهبود بخشم و تحریم هایی را که مردم را آزار داده و میز هموطنانم را هر روز کوچکتر می کند ، بردارم. از احتمال اصلاحات و همچنین چشم انداز تخریب کنندگان خسته شده اید ، برخی می گویند ایالات متحده نه. تحریم های اقتصادی برای تضعیف دولت خوب است ، اما آیا تحریم ها باعث قدرتمندتر شدن مردم و ضعف دولت شده است؟
امروز با صدای بلند چه اتفاقی افتاده است؟ صدا برای ارتباط با جهان یا صدا برای رویارویی با جهان؟ آیا این تحریم ها قابل دفاع است؟ آیا ممنوعیت مصرف دارو قابل دفاع است؟ طرفداران این ممنوعیت می گویند مصرف این دارو مجاز نیست ، اما چه کسی نمی داند که بیماران خاص و صعب العلاج از کمبود دارو و گرانی رنج می برند چه فاجعه ای است. همچنین واردات واکسن هزاران مانع دارد تا ایران نتواند به راحتی این وظیفه مهم و حیاتی را برای مردم انجام دهد. به مرحله ای رسیده است که تحت فشار قرار دارد تا شرکت های درگیر در تولید واکسن در ایران را تحریم کند.

چهار سال پیش ، ما با اشتیاق چشم پاستور را تحت نظر داشتیم تا روند بسیاری از گشایش های ایجاد شده در تجارت ، تولید و تجارت و ایجاد شغل در نتیجه رشد اقتصادی کشور و کارفرمایان جوان را دنبال کند. مردم امروز قدرت بیشتری داشتند که فشار تحریم ها و مشکلات اقتصادی بر آنها سنگینی می کند!
آیا تحریم های ترامپ سود دیگری غیر از تضعیف جامعه مدنی در ایران داشت؟ کره شمالی تحت شدیدترین تحریم ها طی سال های گذشته بوده است. آیا تحریم ها به وضعیت مردم این کشور کمک کرده است؟
مصوبات هدف مشابهی دارند که باعث عصبانیت مردم و تحریک آنها برای اعتراض و درگیری با دولت می شود. طرفداران نظریه براندازی بار دیگر با تحریم های جامعه جهانی که زندگی ، معیشت و سلامتی مردم را هدف قرار می دهد مخالفت کرده اند. آیا این محدودیت ها با استانداردهای حقوق بشر مطابقت دارد؟
چرا ترامپ در انتخابات ایالات متحده رای نیاورد که برخی از افراد وابسته داخلی و خارجی و نویسندگان داخلی همزمان ناامید شدند؟ چه چيزي جز اميد اصلاحات در ايران براي تقويت جامعه مدني و كاهش فشار اقتصادي بر مردم از احتمال پس گرفتن مصوبات وجود داشت؟

اما آیا رأی دادن به همتی یا سایر کاندیداها می تواند مشکلات ما را حل کند؟ آیا بقیه نامزدهای اصلی حاضر در مراکز مهم تصمیم گیری به همتی اجازه کار می دهند؟ آیا همتی خواهد توانست فشار تحریم ها را بر زندگی مردم کاهش دهد و فقط صدای تقابل و جنگ را از ایران به جهان منتقل کند؟!
ایالات متحده و متحدان منطقه ای و جهانی آن نیز دلیل اصلی تحریم ها اقدامات منطقه ای ایران را همراه با فعالیت های هسته ای مقصر دانسته اند. آیا همتی می تواند با میدان گرفتن و دیپلماسی و تبدیل شدن به صدای طرفداران خود ، این وضعیت را تغییر دهد و به عبارت دیگر ، این روزها مشهور شود؟ همان افرادی که جمعه 19 ژوئن به پای صندوق های رای می روند می توانند او را به ریاست جمهوری برسانند. آیا می توان نفوذ ارضی ایران را حفظ کرد ، روابط خوب و محکمی با همسایگان خود برقرار کرد و از فشار بر مردم در نتیجه تحریم ها جلوگیری کرد؟

امروز ، ترکیه ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی به نوعی برای پیگیری و محافظت از منافع خود در همه مناطق مهم از لیبی تا یمن ، فلسطین ، لبنان ، افغانستان و عراق حضور دارند ، اما این ایران است که تحت شدیدترین تحریم ها قرار دارد . آیا امکان ایجاد روابط با کشورها و محافظت از منافع ملی با قدرت و عزت وجود ندارد؟ آیا راهی جز خصومت و انقیاد آمریکا و اسارت نیست؟ آیا ایالات متحده و چین با بالاترین سطح روابط سیاسی و اقتصادی به یکدیگر اعتماد كامل دارند؟ آیا هیچ مشکلی بین این دو ابرقدرت اقتصادی و نظامی جهان وجود ندارد؟

موضوع رأی دادن یا رأی ندادن به همتی یا رئیسی یا سایر کاندیداهای ریاست جمهوری تعلق ندارد. همانطور که دستیابی به دموکراسی و استفاده از قدرت مردم روندی طولانی و یک مرحله ای را طی می کند ، دیکتاتوری دولت و دولت نیز می تواند صدای مردم را تضعیف کند. این روند است. شورشهای شبانه همیشه مستلزم سرنگونی مردم و انحصار قدرت توسط توطئه گران سرکش نیست. این می تواند در طی دوره ها و رویه ها اتفاق بیفتد. از طرف دیگر ، می توان گفت که رای گیری به معنای خواست کسانی است که با جامعه جمهوری خواه و کثرت گرا مخالف هستند و می خواهند ایران را در انزوا نگه دارند.

اما ما هنوز باید دلیل محکمی برای رأی دادن پیدا کنیم. رأی ندادن به معنای تخلیه عرصه است. آنچه در جهان بامداد 30 خرداد برای جهان مهم است ، نام رئیس جمهور بعدی ایران است. میزان مشارکت یک مسئله ثانویه است. در انتخابات پارلمانی سال 1998 نیز همین اتفاق افتاد. امروز در سراسر کشور ، نمایندگان مجلس با کمتر از 0 درصد آرا واجد شرایط ، تصمیم گیری را برای همه ایرانیان انجام می دهند و زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد.

ما چهار سال اول روحانی را فراموش نکرده ایم. آیا شاخص های اقتصادی مانند امروز وجود داشت؟ تورم ، ارزش پول ملی ، اشتغال … آیا نمی توان تأثیر خروج ترامپ از بورژوازی را دید و فقط گفت همه چیز تقصیر دولت معنوی است؟ ترامپ به تازگی برجام را ترک کرده و گفته بود که بقیه جهان را تهدید کرده است که اگر با ایران تجارت کند ، باج خواهی خواهد شد. بنابراین چگونه سعید جلیلی دائماً در بحث ها تکرار می کند که اقتصاد کشور نباید در دو یا سه کشور به حالت تعلیق درآید؟ کدام کشور حاضر است علیرغم تحریم های آمریکا تجارت واضحی با ایران انجام دهد؟ برای کشوری مانند ایران چگونه می توان بدون برقراری روابط تجاری پایدار و رو به رشد با سایر کشورهای جهان ، انتظار اقتصاد قدرتمندی را داشت؟ آیا می توان اقتصاد را از سیاست جدا کرد؟ آیا اقتصاد صرفاً ریاضیاتی نیست که هیچ کاری در آن وجود ندارد و همیشه نتیجه دو به علاوه دو را چهار اعلام نمی کند!؟

یکی از کمترین دستاوردهای ما به عنوان مردم و جامعه مدنی در این انتخابات این بود که هیچ کاندیدایی ، برخلاف میل خود ، نمی توانست اعلام کند که با فیلتر اینستاگرام موافقت کرده اند. این ممکن است چیز بزرگی به نظر نرسد ، اما باید در مورد آن فکر کنید. همه نامزدهای اصولگرا و اصلاح طلب می دانند که مردم در مورد محدود کردن دسترسی محدود به اینترنت چه فکر می کنند ، و از آنجا که حتی در صورت مخالفت احتمالی آنها به رای مردم احتیاج دارند ، آنها حرفی می زنند که مردم دوست دارند و به آن رأی می دهند و این در داخل است. مهم است که مردم حتی در چنین انتخابات محدودی رأی دهند.
ما هنوز فرصتی برای تفکر داریم. اگرچه زمان بسیار کمی است ، اما آیا هنوز هم می توانیم به راه درست فکر کنیم؟ آیا باید کنار برویم یا حضور داشته باشیم؟ جمعه باشم یا نباشم مشکل این است.