تهران بیمار با دکتران بیمارتر

یک ماه پیش ، هنگامی که من گزارش زباله پردیسون را دادم ، آنها گفتند این یک استثنا است. اولین تصویر در زمین دانشگاه تهران است و فضای سبز در اختیار شهرداری است. این تصویر حرفهای زیادی در قلب او می زند. این کیسه های پلاستیکی در واقع یونجه ای است که با قیمت بالا مورد ضرب و شتم قرار گرفته ، در پلاستیک ریخته می شود و سپس با ماشین حمل می شود و پیمانکاران آنها را در مکان هایی ، حتی در قلب تهران ، ترک می کنند که از دید عموم پنهان مانده است. انجام می دهند.

واقعیت این است که افرادی که در اتومبیل می نشینند هرگز این صحنه های پنهان در شهر را نخواهند دید. این بزرگراه ها ساخته شده اند بنابراین شما نمی توانید پیاده روی کنید تا ببینید در شهر چه می گذرد. من فقط مدیریت شهر را مقصر نمی دانم.
بسیاری از پروژه های شهری و عمرانی طبق پیشنهاد یا توصیه علمای مانند من انجام می شود. متأسفانه ، وقتی بیماری مکانیسم و ​​بتن ریزی به ایران وارد شد ، در نیم قرن اخیر ، هیچ واکسنی برای آن ساخته نشد و نیازی به ساخت آن نبود. افرادی در برابر خواسته معماران بتنی ، مهندسان خودرو ، پیمانکاران انتفاعی و مدیران روبان بدون محافظت باقی مانده بودند و با تمام تلخی همه آنها آلوده و از این بیماری رنج می بردند.

نتیجه این غفلت از جامعه علمی همان چیزی است که در تصاویر بعدی این پست و در آسمان بالای سر خود می بینیم. درد این است که دانشمندان و مربیان مجهز به علم بودند تا بتوانند درد جامعه را برطرف کنند. او دکتر شد تا برای معالجه درد جامعه به پزشک مراجعه نکند. اما وقتی خود ما ناقل بیماری می شویم ، این نمونه ای از “آنچه پوسیده است نمک است ، اندوهی است در روزی که نمک پوسیده است”.

* استاد گیاه شناسی ، دانشگاه تهران
* منتشر شده در کانال شخصی