نگاه «آیتی» به تاریخ منتقدانه و تحلیلی

زیرا او در اکتبر 1964 در یک تصادف رانندگی درگذشت. و ناراحت کننده است که اگر او در چند دهه آینده زندگی خود زندگی می کرد ، چند شغل نمی توانست فعالیت علمی وی را افزایش دهد و چه تعداد دیگر از دانش آموزان تحصیل نمی کردند. در عوض ، محبوبیت مرحوم آیتی تاریخ و علم بود ، به ویژه تاریخ اسلامی.

تصمیم شهید مطهری ، که اظهار داشت: «آیتی مورخی است که از تاریخ صدر اسلام صحبت می کند ؛ که از جزئیات ماجرا باخبر است و او را احاطه کرده است … همه سخنان او را شاهد و مدرک می دانند. “همانطور که تاریخ پیامبر اسلام ، که یکی از بهترین کتابهایی است که من با پیامبر (ص) ملاقات کردم ؛ اسلام در اندلس ، و بسیاری دیگر ، نشان می دهد که او مهارت بسیار خوبی در این مشاغل ، و در در همان زمان او منتقد بود

همراه با دکتر شاهد رحمت الله علیه و دکتر فیاض ، بنیانگذار نسل جدیدی از مورخان مسلمان است که سعی کردند تاریخ جدید اسلام را از طریق تظاهرات شیعیان توضیح دهند. در عوض ، این نسل جدیدی از مورخان شیعه است که روز به روز با همه سنت ها آشنا هستند – زیرا قبل از نام تاریخ در تمدن اسلامی ، “روز” به عنوان یکی از تاریخی استفاده می شد. در نتیجه ، آنها به طور ناگهانی و انتقادی روی همه این متون سخت کار کردند.

یکی از سخنان مرحوم آیتی این است: “مورخ باید از پتانسیل تحریف تاریخی آگاه باشد و به دنبال آثار باستان شناسان و شکاکان باشد”. “از نظر وی ، نتایج تحقیقات در تاریخ برای آشکارسازی علل پیشرفت و مشکلات و همچنین زبان ملل است.” این یک ایده بسیار دشوار و دقیق درباره نحوه نگرش متوفی به تاریخ است. گفته می شود که عاشقان مرحوم آیات ، مرحوم فیاض یا مرحوم شهیدی به گونه ای به آنها نگاه می کردند که با گفته بزرگان کاملاً موافق بودند؛ بهرحال آن مورد مد نظر نیست. این واقعیت که باید بدون تردید به آثار مورخان و مورخان نگریسته شود ، بیانگر عقاید پیچیده ، مفسران و محققان چنین اساتیدی است.

در مقدمه و مقدمه زندگینامه استاد ، من همچنین گفتم که شیعیان بر مهارت ها ، توانایی ها و مهارت های خود در نگارش تاریخ ، به ویژه در توصیف ، توضیح و حفظ ، و حفظ ، ترویج و انتشار بیانیه ها (بدون ذکر) تمرکز می کنند. تاریخ با ما ، تاریخ “. بنابراین ، اگر بتوانید فراوانی آثار شیعه در تاریخ اسلام را با کتاب تاریخ اهل سنت مقایسه کنید ، طول آن را خواهید دید. شیعیان اما موضوع را متفاوت دیدند. از نظر شیعه ، در زندگی امام معصومین (ع) از یک سو ، ما معنا ، معنا ، معنا ، تفسیر و تفسیر قرآن را داریم و از سوی دیگر ادامه نعمت های قرآنی پیامبر خدا از زبان بی گناهان ؛ و نکته اصلی حفظ این است. مثلاً نهج البلاغه را می بینید که چگونه مرحوم سیدرضی کلمه امیر (ع) راج را ترجمه کرد. رجوع کنید به صحیفه سجادیه و توحید مفضل … با این اندیشه ها ، کوشش ، توانایی و قدرتی که شیعیان برای حفظ این معانی به کار بردند ، و الحق و الانصاف نیز ستودنی و خوش ظاهر هستند؛ این فراتر از نوشتن یک گزارش کامل از امیرالم Muمنین (ع) ، و شرح جزئیات زندگی گذشته او است. بر اساس معنای تاریخ افعال و اعمال معصوم در زمینه اندیشه شیعه ؛ این خود یک تناقض است و کاربرد و اهمیت آن نمی تواند با زبان یکسان باشد. یعنی شیعیان باید تاریخ را با هم می دیدند و سعی می کردند احادیث را با هم توضیح دهند. چرا؟ زیرا بر این اساس ، مهم این است که آنچه یک شخص معصوم ، طبق کل معنای سنت ، کلمه و اعمال تقلید معصوم است ؛ در نتیجه ، سنگ و شکل است. چون زبان ، کلمات ، حدیث و روایت امام معصوم است. بنابراین ، آزمایشاتی باید در این زمینه انجام می شد. زیرا در حالی که امکان تحریف کلام خدا وجود دارد ، اما در عمل و تاریخ خطای پیامبران نیز امکان تحریف وجود دارد.

شیعیان علاوه بر بینش های بزرگ و معنوی خود ، باید منطقه را برای تاریخ جدید و کامل تری از زندگی معصومین (ع) آزمایش کرده باشند. به نظر می رسد کار کمتری انجام شده است ، بنابراین ، من آن را در کار دکتر مهم می دانم. شاهد و دکتر آیتی که در 100 سال گذشته عمیق ، عمیق و عمیق وارد این عرصه شده اند. این یکی از دلایلی است که من مجبورم به تاریخ و داستانها نیز نگاه کنم. از سوی دیگر ، در جهان درونی ، گاهی اوقات کنترل احساسات ، عواطف و عشق می تواند مشکلات متعددی را به دلیل سابقه معصومین (ع) ایجاد کند که در واقع به آن بزرگواران مربوط نمی شود. بدیهی است ، اگر مبتنی بر عشق باشد ، عشق راهنمای رسیدن به معشوق می شود و محافظی در برابر حواس پرتی و جادو است. اگر عشق واقعی باشد ، دو ویژگی دارد. همه اینها مترقی هستند و حافظ این است که عاشق دروغ ، جادو و دروغ نیستند. بدیهی است ، در برخی موارد ، محبوبیتی که می تواند منجر به تعدادی از عوارض معرفتی شود. یا ممکن است آموزه های دینی را آغاز کند که واقعاً ماهیتی مذهبی ندارند و منجر به فرقه گرایی می شود. در چنین موردی ، حضور یک مورخ منتقد باعث می شود که گزارش به ما ارائه شود. در عین حال ، راه جدایی از غیبت باید بسته شود.

آخرین روزی که در 51 سالگی داشت مرحوم آیتی را از ما گرفت. به هر حال ، ما چند نفر داریم که مسیر خود را کامل می کنند. بدیهی است که پروفسور رسول جعفریان این روزها یکی از باهوش ترین افراد است و این روند را ادامه می دهد. اما موضوع اساسی را باید جدی گرفت که تاریخ به اندازه داستان مهم و مهم است. ایدئولوژی و مذهب شیعه باید این موضوع را جدی گرفته و جامعه پاک و خالصی را در این زمینه ایجاد کند؛ با کمک تیمی که علاقه زیادی به مرحوم آیتی و دکتر داشت. شاهد.

* رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
* سخنان به احترام مرحوم محمد ابراهیم آیتی ، مورخ ، مترجم و مسلمان در انجمن آثار و افتخارات فرهنگی