بازی پلیس خوب، پلیس بد با طالبان 

هر دو گروه رویدادها را با یک هدف اما ایده ها ، اهداف و ابزارهای مختلف کنترل می کنند ، آینده آنها برای همه ناشناخته است.

ترس از استقرار مجدد رژیم طالبان در افغانستان ، علاوه بر بحرانی که برای مردم این کشور ایجاد می کند ، منطقه و دیگر کشورها را نیز تحت تأثیر قرار داده است. اما نحوه ارتباط نیروهای شرقی و غربی با آنچه در افغانستان اتفاق می افتد به سادگی قابل بیان است. روسیه و چین در تلاش هستند تا فرصت هایی را برای بازگشت طالبان به قدرت ایجاد کنند که شانس بیشتری به آنها بدهد. در همین حال ، متحدان غربی واشنگتن هنوز از خروج ناگهانی ایالات متحده از افغانستان و سقوط اولیه ارتش آمریکا که ارتش را ترغیب به خروج از کشور کرد ، می ترسند. به همین دلیل ، دو دیدگاه در مورد تحولات جاری در افغانستان ترسیم شده است. دیدگاه قوی شرقی مبنی بر اینکه آنها راه خوب و گسترده تری برای تشویق بازگشت طالبان دارند. دیدگاه دیگر این است که این رویکرد اشتباه است ، آنها سعی می کنند شرم خود را با شکست در ایجاد یک دولت مشروع در افغانستان ابراز کنند ، از مرزهای خود محافظت کنند تا گسترش تروریسم و ​​تعداد پناهندگان را تهدید کند.

اهداف و آرمانهای قطب شرق و غرب در رویکرد آنها به طالبان مشترک است. هر دو تغییر در افغانستان را تهدیدی قریب الوقوع می دانند. بازگشت طالبان آغاز موج جدیدی از ناآرامی ها در نزدیکی روسیه و چین است. به همین ترتیب ، منافع اقتصادی و سیاسی رژیم غربی در خاورمیانه تهدید شده است. در نتیجه استقرار رژیم طالبان که با ریشه های القاعده و داعش آمیخته شده است ، همه را در موقعیت دشواری قرار می دهد. مسکو و پکن روابط صمیمی خود را با طالبان در نیمه دوم سال 2020 آغاز کردند و پیش بینی کردند که به زودی در افغانستان چه اتفاقی می افتد. به گفته رهبران روسیه و چین ، تنش بین طالبان و حمایت از گروه های تروریستی می تواند بستری را فراهم آورد که با بازگشت اجتناب ناپذیر طالبان ، روسیه را به هم نزدیک کند. به اقیانوس هند کمک کنید تا یک هدف کلیدی باشد. از سوی دیگر ، با کمک طالبان و به رسمیت شناخته شدن آن در عرصه سیاسی ، خطر از مرزهای خود ، به ویژه تاجیکستان ، ترکمنستان و ازبکستان را کاهش داده است. به همین ترتیب ، چین می تواند به اهداف اقتصادی خود برسد و در نتیجه ، سیستم سیاسی در حال بازسازی راه ابریشم و بهره برداری از ثروت افغانستان است. علاوه بر این ، طالبان معروف تیجان می توانند گسترش تهدیدات مسلمانان در مرز خود با افغانستان را خنثی کنند. در نتیجه ، از روز اول مذاکرات صلح در دوحه ، روسیه و چین کارها و تحولات خود را در افغانستان تشریح کردند. ملاقات خوب مقامات طالبان با وزرای خارجه روسیه و چین در مسکو و پکن به ناظران نشان داد که قدرت های شرقی قبلاً تصمیم گرفته اند.

مقامات ژوبایدن در آغاز مذاکرات با طالبان از همان سیاست دونالد ترامپ پیروی کردند. تفاوت این است که هدف ترامپ نزدیک کردن این تهدیدها به بدنه قدرتمند شرقی بود. اما بایدن به گونه ای عمل کرد که خوب یا بد تخم مرغ ها در سبدهای روسی و چینی قرار داده شدند. اروپایی ها نیز پس از خروج از برجام با بحران دوم مربوط به واشنگتن آمریکا مواجه شدند. اروپا نیز در وضعیت بی تحرکی و بی تحرکی قرار داشت. با آزادی فوری سربازان آمریکایی از افغانستان ، او نه تنها همان را به رقبای خود در شرق ، هر چند موقت ، بلکه فقط برای مخالفت و ارعاب طالبان تحویل داد. نکته پایانی این است که انتقاد از یک رویداد یک چیز است و نداشتن نظر در مورد چیزی دیگر. اروپا هم اکنون در وضعیت مشابهی قرار دارد.
مسکو و پکن نیز در مورد روابط خود با طالبان گزارش داده اند. این که مانند احزاب غربی همچنان از طالبان فرار می کنند و بر اساس وعده های قبلی طالبان روش خود را تغییر می دهند. در نتیجه مسکو و پکن با طالبان همکاری می کنند. با این حال ، آنها دیگر به دشمنان غربی خود آسیبی نمی رسانند.

آینده افغانستان همچنان یک راز است: رقابت بین طالبان. آینده ماموریت های القاعده و داعش در افغانستان ؛ مبارزه با مردم و نیروهای مسلح در این کشور علیه حکومت طالبان ؛ توانایی طالبان برای ایجاد یک دولت مستقر ، توانایی قدرت های خارجی برای مقابله با بحران در افغانستان و در نهایت اقدامات برخی از همسایگان این کشور ، عامل مهمی است که می تواند بر آینده فرد تأثیر بگذارد. آنچه اکنون واقعی است این است که طالبان چترهای خود را در افغانستان پهن کرده اند و مقامات شرقی و غربی هنوز پلیس های خوب و بد را به طالبان نشان می دهند.